Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε

Μα τι έχουν πάθει οι πολιτικοί τις τελευταίες ημέρες; Ήπιαν το καθαρτικό της αυτοκριτικής και δεν λένε να σταματήσουν; Διαβάζω πως ο Λοβέρδος ομολογεί ότι το ΠΑΣΟΚ δημαγωγούσε και λαΐκιζε πριν τις εκλογές. Είδα χθες, στο Κουτί της Πανδώρας, τον Γιακουμάτο να ομολογεί ,επίσης, ότι αν οι πολιτικοί δεν αλλάξουν, τότε θα χαθούν. Τόση αυτοκριτική δεν είναι συνηθισμένη. Και σίγουρα δεν μπορεί να είναι αυθόρμητη και ειλικρινής. 

Υποπτεύομαι βάσιμα ότι οι περισσότεροι πιστεύουν ότι αν περιγράψουν με ακρίβεια την κατάσταση, αυτομάτως τίθενται στην απέναντι όχθη, έχοντας διασχίσει το ορμητικό ποτάμι που λέγεται λαϊκή δυσαρέσκεια. Προσωπικά, κάτι τέτοιο θεωρώ πως είναι απλώς μεγάλη βλακεία και στρουθοκαμηλισμός. Είμαι όμως σχεδόν πεπεισμένη ότι εν τέλει θα αποβεί αποτελεσματικό, κυρίως διότι αυτός ο λαός δεν φημίζεται ούτε για την κριτική ικανότητα του, ούτε για την πολιτική οξυδέρκεια του. Πως θα μπορούσε άλλωστε, όταν ακόμη και τις ημέρες της ευημερίας ήταν απασχολημένος με τα ζαντολάστιχα του αυτοκινήτου του. Σήμερα, στις ημέρες της κρίσης, θα είναι πάλι απασχολημένος και πιο πιεστικά μάλιστα. Έτσι, οι διάφοροι σαλτιμπάγκοι της πολιτικής, που νομίζουν ότι τα ψέματα είναι πολιτική πράξη και η ομολογία τους πολιτική ανδρεία, θα συνεχίσουν ανενόχλητοι το μακάβριο έργο τους.

Θα ήταν άδικο όμως να μην αναγνωρίσουμε τις φιλότιμες και άοκνες προσπάθειες, προς την ίδια κατεύθυνση, των λεγόμενων δημοσιογράφων. Εκκινώντας με τα ίδια υστερόβουλα και ιδιοτελή κίνητρα,  κάποιοι οι οποίοι έτυχε να γίνουν γνωστοί, κυρίως διότι ήταν αρεστοί, δεν φείδονται προσπαθειών να μας πείσουν ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια σχετικά με το τι παίζεται. Άνθρωποι των οποίων η σκοτεινή και εν πολλοίς άγνωστη διαδρομή, δεν έχει να παρουσιάσει εχέγγυα γνώσεων, αμεροληψίας, ικανότητας και ειλικρίνειας. Άνθρωποι οι οποίοι δεν μπορούν, διότι δεν ξέρουν, να εκφραστούν σωστά, χρησιμοποιούν το λόγο, προκειμένου να μας πείσουν ότι κατέχουν το Λόγο.

Και εμείς παθητικοί παρατηρητές στο νέο σκηνικό της πολιτικής που απαρτίζεται από ανέξοδες ομολογίες και πλάγιες δικαιολογίες, νέες αφετηρίες από παλιά ορόσημα και παλιές καλές συνταγές για την παρασκευή νέων πολιτικών "εδεσμάτων". Παθητικοί παρατηρητές διότι στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είμαστε ικανοί να κρίνουμε και να αξιολογήσουμε. Παθητικοί παρατηρητές διότι από χρόνια έχουμε πειστεί ότι δεν μας αφορούν και δεν μας αγγίζουν τα τεκταινόμενα στην ευρύτερη κοινωνία, στο μέτρο που εμείς είμαστε εξασφαλισμένοι και ασφαλείς στην μικρόφουσκα μας. Παθητικοί παρατηρητές διότι κατά βάση πάντα ήμαστε πρόβατα και παραμένουμε, συνεπώς πάντα θα έχουμε ανάγκη από έναν τσοπάνη. Πως μπορούμε λοιπόν να κρίνουμε, κατακρίνουμε, αποπέμψουμε τους τσοπάνηδες μας, όταν ακόμη δεν έχουμε βρει τους επόμενους που θα τους αντικαστήσουν;

Χθες, μίλησε στο Κουτί της Πανδώρας, ένας πολιτικός αναλυτής, ονόματι Σεφερτζής, αν θυμάμαι καλά, ο οποίος, αναφερόμενος στη λειτουργία του μύθου, υποστήριξε ότι αποτελεί τον συνεκτικό ιστό κάθε οικοδομήματος, πολιτικού, κοινωνικού ακόμη και ατομικού και για το λόγο αυτό ο κυνικός, ήτοι αυτός ο οποίος αποδομεί το μύθο, έχει μεν δίκιο, αλλά καταστροφικό δίκιο, διότι εν τέλει αφαιρεί το στοιχείο της συνοχής. Στην Ελλάδα είχαμε το δυσάρεστο προνόμιο να ζήσουμε κατά καιρούς με πολλούς μύθους και το πιο πιθανό είναι ότι θα συνεχίσουμε, ελλείψει άλλων δυνατοτήτων, να επιβιώνουμε με τέτοιους, σε έναν φαύλο κύκλο μύθου και απομυθοποίησης. Ας ζήσουμε λοιπόν τον - καινούργιο - μύθο μας στην Ελλάδα. Η αλήθεια άλλωστε δεν μας αξίζει και για αυτό δεν την θέλουμε.

GatheRate

Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

Η κατάληψη της Λογικής

Οι λέξεις αποκτούν υπόσταση στον εξωτερικό κόσμο με τη νοηματοδότηση τους. Αλλιώς είναι κούφιο κέλυφος.

Μετανάστης, άσυλο, ανθρώπινη ζωή. 

Νόμιζα ότι μετανάστης σήμαινε τον άνθρωπο που είναι αναγκασμένος να εγκαταλείψει τον τόπο του για να αναζητήσει, κάπου άλλου, μια καλύτερη ζωή, είτε για λόγους ασφάλειας, είτε για οικονομικούς λόγους. Πίστευα ότι είναι από τους αδύναμους αυτού του κόσμου, από τους ανθρώπους που στάθηκαν λιγότερο τυχεροί από εμένα. Ποτέ όμως δεν θεώρησα ότι είναι λιγότεροι άνθρωποι από εμένα, ότι έχουν λιγότερες ανάγκες ή δικαιώματα. Ήταν πάντα άνθρωποι. Σήμερα όμως ακούω ότι  οι μετανάστες είναι όντως λιγότεροι τυχεροί από εμένα, αλλά είναι και λιγότερο άνθρωποι από εμένα,  τουλάχιστον  για όσο χρόνο βρίσκονται στην ελληνική επικράτεια. Εγώ μπορώ να διαμαρτυρηθώ ή να διεκδικήσω τα δικαιώματα μου. Εκείνοι όχι. Εγώ μπορώ να απαιτήσω από το κράτος την προστασία της ζωής μου. Εκείνοι όχι. Εγώ μπορώ να διαμαρτύρομαι για όσα είναι λάθος. Εκείνοι όχι. 
Διότι εγώ είμαι ελληνίδα υπήκοος. Εκείνοι όχι. 

Θυμάμαι ακόμη την πρώτη φορά που πάτησα το πόδι μου στο κτίριο της Νομικής Σχολής της Αθήνας.  Ένα Σάββατο πρωί, για να δώσω εξετάσεις για την άδεια του δικηγόρου. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα όταν μπήκα, ήταν οι φωτογραφίες που έβλεπα από το δημοτικό για την κατάληψη της Νομικής κατά τη δικτατορία. Ένιωσα περίεργα που ήμουν στον ίδιο χώρο και τρόμαξα μπροστά στο αυθόρμητο ερώτημα αν θα είχα τα ... άντερα να κάνω το ίδιο. Δεν έχω δώσει απάντηση σε αυτό το ερώτημα μέχρι σήμερα. Εκείνη την ημέρα όμως υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι το λιγότερο που μπορούσα και έπρεπε να κάνω είναι να σέβομαι τους ανθρώπους που αγωνίζονται, τους ανθρώπους που δεν (συν)υπολογίζουν το προσωπικό κόστος, ακόμη κι όταν βρίσκονται μόνοι, στην πρώτη γραμμή. Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που αγωνίζονται πραγματικά, ακόμη κι αν χάνονται στην οχλαγωγία που προκαλούν οι "αγωνιστές" υπέρ ιδιοτελών και υστερόβουλων σκοπών. Για αυτούς τους - συνήθως - αφανείς αγωνιστές, δεν είμαι διατεθειμένη να δεχθώ κανέναν περιορισμό, καμία μείωση, καμία έκπτωση στο θέμα του ασύλου. Μπορούν οι μπαχαλάκηδες και οι λοιποί άχρηστοι να κάψουν ως τα θεμέλια τη Νομική Σχολή, δεν πρόκειται ποτέ να συμφωνήσω στην κατάργηση του ασύλου, στην περιστολή του, στη σμίκρυνση του. Όπως δεν είμαι διατεθειμένη να δεχθώ ότι επειδή λέγεται πανεπιστημιακό άσυλο, αφορά μόνο τους φοιτητές. Είναι άσυλο για όλους όσους το χρειάζονται. Άσχετα από την ιδιότητα ή την υπηκοότητα τους. 

Δεν έχω πεινάσει ποτέ. Δεν ξέρω πως νιώθει ένας άνθρωπος όταν δεν έχει φάει για ημέρες. Για αυτό το λόγο, ντρέπομαι να κάνω κήρυγμα σε έναν πεινασμένο άνθρωπο. Ντρέπομαι να του πω ότι αυτό που έκανε δεν είναι σωστό, ακόμη κι αν όντως δεν είναι σωστό. Πολλώ δε μάλλον όταν τελικά δεν είναι και κακό. Τώρα που γράφω, κάθομαι σε ένα δωμάτιο με θέρμανση, έχω μπροστά μου έναν υπολογιστή, είμαι ντυμένη με ζεστά ρούχα και δίπλα μου έχω τον καφέ μου και ένα κομμάτι τυρόπιτα να με περιμένει  να το φάω, αν και όποτε πεινάσω. Θα ήμουν λίγη, μικρόψυχη, αν έλεγα ότι κάποιοι πεινασμένοι άνθρωποι που κατέλαβαν ένα κτίριο και ζητούν την ευκαιρία να ζήσουν, δεν έχουν δικαίωμα να το κάνουν. 

Δεν είμαι όμως ηλίθια αρκετά ώστε να μην καταλαβαίνω ότι τα προβλήματα αυτών των ανθρώπων δεν λύνονται με τον τρόπο που κάποιοι προσπαθούν να τα λύσουν. Για το λόγο αυτό απαιτώ λύση όχι μόνο στο πρόβλημα αυτών των ανθρώπων. Απαιτώ λύση στο πρόβλημα καθ' εαυτό. Και επειδή εγώ είμαι ελληνίδα υπήκοος και, σύμφωνα με τα επιχειρήματα κάποιων, μόνο εγώ νομιμοποιούμαι να απαιτώ από το ελληνικό κράτος, ΑΠΑΙΤΩ λοιπόν από το ελληνικό κράτος να αναλάβει τις ευθύνες του, και απέναντι μου, και να φροντίσει να λύσει το πρόβλημα που αυτό δημιούργησε με τις άστοχες και αψυχολόγητες επιλογές του. ΑΠΑΙΤΩ από το ελληνικό κράτος να καταστρώσει μεταναστευτική πολιτική σύμφωνα με τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες της χώρας ΜΟΥ. ΑΠΑΙΤΩ από το ελληνικό κράτος να λειτουργήσει σύμφωνα με τη δική μου εντολή, γιατί υπάρχει και λειτουργεί εξ ονόματος μου, η οποία είναι σαφής και κατηγορηματική, είναι υποχρέωση μας να τείνουμε χείρα βοηθείας στους αδύναμους και είναι υποχρέωση μας να ασκούμε όποιο δικαίωμα έχουμε ώστε να τους βοηθήσουμε. ΑΠΑΙΤΩ από το ελληνικό κράτος να σταματήσει να εγκλωβίζει ανθρώπους, επειδή δήθεν δεσμεύτηκε, και να τους καταδικάζει στην ανέχεια, την πείνα και την παραβατικότητα. Και μέχρι το ελληνικό κράτος να σταματήσει να παραβιάζει τις εντολές μου, υπόλογο απέναντι μου θα είναι αυτό, και μόνο αυτό.

Edit : Σύμφωνα με ανάρτηση του E-lawyer,  οι "καταληψίες" είναι αιτούντες άσυλο και όχι απλά μετανάστες. Αυτό παρότι δεν αλλάζει κάτι σε όλα έγραψα παραπάνω, πρέπει να τονισθεί, διότι οι αιτούντες άσυλο τυγχάνουν ιδιαίτερης μεταχείρισης, ακόμη και σύμφωνα με όσα το ελληνικό κράτος έχει δεσμευτεί.

Προσθήκη : Μετά από σωστή υπόδειξη του Θανάση Ξ, στα σχόλια, συμπληρώνω τις απαιτήσεις μου : ΑΠΑΙΤΩ βρεθούν οι  μάγκες που νοικιάζουν σε μετανάστες τρώγλες  προς 10 ευρώ τη βραδυά και με το 'κεφάλι'. ΑΠΑΙΤΩ να συλληφθούν οι έμποροι ναρκωτικών που χρησιμοποιούν  μετανάστες ως βαποράκια. ΑΠΑΙΤΩ να συλληφθούν οι προαγωγοί που βγάζουν μετανάστες στην πορνεία. ΑΠΑΙΤΩ να ερευνηθεί ποιά κυκλώματα συνεχίζουν εντός Ελληνικού εδάφους το ιερό έργο των δουλεμπόρων. ΑΠΑΙΤΩ από την επιθεώρηση εργασίας να αναγκάσει όλα τα αγνά αφεντικά να  κολλήσουν αναδρομικά όσα ένσημα έχουν φάει. ΑΠΑΙΤΩ να συλληφθούν οι μάγκες που βαφτίζουν  μετανάστες 'ελεύθερους επαγγελματίες' για να γλιτώνουν εισφορές (ίδετε και αυτό), και τους 'νοικιάζουν' με το αζημίωτο.

GatheRate

Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

Τελικά αυτός ο κόσμος πάει καλά ή όχι;

Πολλά πράγματα στον παρόντα χωροχρόνο θέλουν δύο για να γίνουν. Όπως λέμε it takes two to tango ή σεξ με έναν είναι μαλακία. Έτσι και η δωροδοκία θέλει δύο, αυτόν που τα παίρνει και αυτόν που τα δίνει. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι η πραγματικότητα μερικές φορές μας φέρνει σε πολύ δύσκολη θέση. Για να βγούμε λοιπόν από τη δύσκολη θέση, επινοήσαμε τις εξεταστικές επιτροπές και τα πορίσματα. Και κάναμε την ευθύνη λάστιχο, μπαλάκι, μασκαρά και χαβαλέ. 

Τελικά η Siemens είναι σκάνδαλο ή όχι ;

Ομολογήστε το όμως. Νιώθετε κάπως περίεργα που κάποτε όλοι μαζί βρίζαμε τον Κωστάκη (τον Καραμανλή ντε), για την υπόθεση του Βατοπεδίου και την πολιτική ευθύνη που αναλάμβανε . Σήμερα ούτε αυτήν δεν αναλαμβάνει κανείς. Τσάμπα πήγε η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης από τον Κωστάκη για το Βατοπέδι; Ούτε αυτό είναι σκάνδαλο;

Τελικά το Βατοπέδι είναι σκάνδαλο ή όχι ;

Σύσκεψη των αρμοδίων υπουργών υπό τον πρωθυπουργό διεξάγεται για το θέμα της κατάληψης της Νομικής. Συσκέπτονται και διασκέπτονται. Άντε να δούμε πότε θα αρχίσουν να σκέπτονται. Πριν τη σύσκεψη όμως η υπουργός παιδείας κάλεσε να εφαρμοστούν οι νόμοι. Ο πρύτανης κάλεσε τον υπουργό εσωτερικών να διευθετήσει το θέμα των μεταναστών. Η ασυνομία δήλωσε ότι δεν κλήθηκε να προστατεύσει το κτίριο. Και εμένα με κάλεσε η Λίτσα στο πάρτυ της. Λίτσα, κάλεσε την υπουργό, τον πρύτανη, τον υπουργό και την αστυνομία, που έχουν ζόρι με τις κλήσεις, διότι εγώ δεν θα μπορέσω.

Τελικά το πρόβλημα είναι η κατάληψη της Νομικής ή όχι;

Ο Αντωνάκης ζήτησε τη διερεύνηση του πόθεν έσχες των πολιτικών και δη όσων διετέλεσαν υπουργοί, από το 1974 και εντεύθεν. Αυτό θα πει διαφάνεια. Και τους πεθαμένους θα ελέγξουμε. Ψιτ Αντώνη, δεν αρχίζουμε από τους ζωντανούς και μιας που προθυμοποιείσαι δεν πιάνουμε τα μυστικά κονδύλια του υπουργείου εξωτερικών, τα οποία διαχειρίστηκες επί υπουργίας σου; Άσχετο, αλλά αν αναλογιστείτε ότι από το υπουργείο εξωτερικών πέρασαν μορφές όπως ο Αντωνάκης, ο Γιωργάκης, η Ντορούλα, δεν σας πιάνει ναυτία ; 

Τελικά υπάρχει αιδώς ή όχι;

Είπα Ντορούλα και θυμήθηκα. Η άσπιλη και αμόλυντη παρθένα της πολιτικής συνεχίζει να παίζει με το κόμμα της. Ευτυχώς, διότι στην ηλικία της δεν θα ήταν ευχάριστο θέαμα να παίζει με τις κούκλες. Αν και τώρα που το καλοσκέφτομαι, με τις κούκλες παίζει. Μόνο που τους βγάζει περίεργα ονόματα. Άκου Μαρκογιαννάκης...

Τελικά αν έχεις απωθημένα μπορείς να τα ξεπεράσεις ή όχι;

Έρχεται και το νέο (ξανά μανά) φορολογικό νομοσχέδιο προς ψήφιση στη Βουλή. Μετατρέπεται η μη απόδοση του ΦΠΑ σε διαρκές έγκλημα. Άμπρα κατάμπρα, γίνε διαρκές. Ή ακόμη καλύτερο : παίρνω το κοτόπουλο τούτο (βλ. μη απόδοση ΦΠΑ) και το ονομάζω φακές (βλ. διαρκές έγκλημα), φάτε άφοβα αδερφοί μου, συνεχίζουμε τη νηστεία (βλ. ληστεία). Περιμένω να δω και τη διατύπωση του νέου διαρκούς εγκλήματος. Αν μη τι άλλο, θα γελάσω. Υιοθετείται και φορολογική διαιτησία για διαφορές από 150.000 ευρώ και άνω μεταξύ φορολογουμένου και εφορίας. Οι υπόλοιποι θα πληρώνουμε το 50% (αντί του 25% που ίσχυει μέχρι σήμερα) του βεβαιωμένου ποσού στην περίπτωση άσκησης προσφυγής. Σε αυτή τη χώρα αν δεν χρωστάς πολλά, κανείς δεν σε υπολογίζει. 

Τελικά πρέπει να γίνεις κλέφτης για να επιβιώσεις ή όχι;

GatheRate

Ο Επίτροπος και το υποθετικό αιδοίο

Χθες, ξεφυλλίζοντας το λεξικό του Μπαμπινιώτη, έπεσα πάνω στη λέξη "μουβιόλα", την οποία, όταν πρωταντίκρυσα, εξέλαβα ως βρισιά. Στη συνέχεια, βέβαια, διάβασα ότι πρόκειται περί μηχανήματος που χρησιμοποιείται για το μοντάζ ταινιών και προέρχεται από την εμπορική ονομασία Moviola. Λόγω της ηχητικής ομοιότητας της λέξης μουβιόλα με τη λέξη καριόλα, σκέφτηκα σοβαρά να την εντάξω στο υβερολόγιο μου και για το λόγο αυτό άρχισα να ψάχνω αν θα μπορούσε να θεωρηθεί - ποινικά κολάσιμη - εξύβριση η χρήση της. Μου πήρε αρκετή ώρα το ψάξιμο και η αλήθεια είναι ότι ακόμη δεν έχω καταλήξει σε οριστική απάντηση. 

Σήμερα όμως, καθώς περιδιάβαινα στις ειδήσεις, έπεσα πάνω στην είδηση, από την Ελευθεροτυπία, ότι μάλλον επίκειται αρνητική απάντηση για τη συγχώνευση Olympic Air και Aegean. Και μου πετάχτηκαν τα μάτια. Φυσικά και όχι για την αρνητική απάντηση, αλλά εξαιτίας του αναγραφόμενου ονόματος του επιτρόπου : Χοακίν ΑΝ Μουνια!!! Άντε με το καλό και σε Χοακίν ΣΙΓΟΥΡΑ Μουνια!

ΥΓ : Αυτό είναι άραγε εξύβριση;;; Η απλώς ο δαίμονας του τυπογραφείου, ο οποίος πάσχει από Πάρκινσον;

Πρσοθήκη : Είναι άσχετο με το κυρίως θέμα, αλλά όταν το διάβασα μου πετάχτηκαν ΞΑΝΑ τα μάτια. Αυτή τη φορά δεν πρόκειται για πεπραγμένο του δαίμονα, αλλά για ενέργεια - τουλάχιστον κατά τους Financial Times - του Υπουργείο Επικρατείας και Πάσης Ελλάδος κου Χ.  Παμπούκη. Σύμφωνα με αυτό το δημοσίευμα (το οποίο αναπαράγει δημοσίευση των FT) ο έλληνας υπουργός απέστειλε επιστολή στον διευθύνοντα σύμβουλο της Siemens, στην οποία αναφέρει "Θα ήμουν ευτυχής αν θα μπορούσατε να συμβάλλετε εποικοδομητικά στην αποκάλυψη της αλήθειας ώστε να μπορούν να επιβληθούν οι δέουσες κυρώσεις". Εν ολίγοις, ελάτε να μας πείτε τα κατορθώματα σας, για να ξέρουμε τι θα σας ζητήσουμε ως αποζημίωση; Παρεμπιπτόντως, να αναφέρω ότι το αμερικανικό δημόσιο έχει, εδώ και μήνες, κλείσει το σχετικό συμβιβασμό και έχει εισπράξει το συμφωνηθέν ποσό. Εμείς ακόμη ψάχνουμε, χωρίς να ξέρουμε τι πρέπει να ζητήσουμε.

GatheRate

Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011

Πρωινή ενημέρωση και γέλιο

Σήμερα το πρωί, ενέδωσα στην κακή συνήθεια της παρακολούθησης πρωινών ενημερωτικών εκπομπών. Ω του θαύματος όμως, σήμερα διασκέδασα, αντί να εκενυριστώ, όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές. 

Παρακολούθησα με μεγάλο ενδιαφέρον, δύο θέμα στη ΝΕΤ, το ένα για την επανεμφάνιση κρουσμάτων γρίπης και το δεύτερο για την - ακόμη μια - τροποποίηση (βλ. ξεκοίλιασμα) του νόμου περί απαγόρευσης του καπνίσματος, καθώς και ένα θέμα στον ΣΚΑΙ, για το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων.

Ειδικά, τα δύο θέματα στη ΝΕΤ, στην αρχή προξένησαν στον μικρό και υπολειτουργούντα εγκέφαλο μου ένα χρονικό μπέρδεμα, καθόσον είχα έντονη την ανάμνηση ότι κάτι τέτοιο είχα παρακολουθήσει στο παρελθόν. Σαν να μην πέρασε μια μέρα, από τότε που καθημερινά και σε πολλές επαναλήψεις (καθόσον η επανάληψη είναι η μήτηρ της μαθήσεως), βομβαρδιζόμουν ανηλεώς με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για την επικινδυνότητα της γρίπης. Σήμερα φυσικά, δεν άκουσα τα ίδια. Φέτος ο περισινός μπαμπούλας έγινε ένα ακόμη στελεχάκι του συνηθισμένο εμβολίου... ω ποια κατάληξις για μια πανδημία. Βέβαια, θα αντιλέξει κάποιος - και δικαιολογημένα - η ιατρική επιστήμη σε αγαστή συνεργασία με τη χημεία και τη φαρμακολογία έχουν υποβιβάσει ή εξαφανίσει πολλούς παλιούς μπαμπούλες, οπότε ήταν θέμα χρόνου να γίνει το ίδιο και με αυτή τη γρίπη. Φυσικά και ήταν θέμα χρόνου και χαίρομαι ιδιαιτέρως για αυτό. Πλην όμως για τον ίδιο ακριβώς λόγο, θεωρούσα πάντα υπερβολική την υστερία και τον πανικό που είχε επικρατήσει. 

Το άλλο θέμα ήταν για την απαγόρευση του καπνίσματος. Αλήθεια, πως ακριβώς φτάσαμε από την προστασία της υγείας των πολιτών στη φορολογία; Δύσκολο να το κατανοήσω, πολλώ δε μάλλον αφού δεν έχω πολιτικό ή οικονομολογικό υπόβαθρο. Θυμάμαι όμως (κακό πράγμα η μνήμη τελικά, σε μπερδεύει) συζητήσεις επί συζητήσεων, από φιλάνθρωπους μαχητές της υγείας μου και των άλλων, μέχρι διακηρύξεις ελευθερίας και επαναστατικούς αγώνες, για το θέμα της απαγόρευσης του καπνίσματος. Που πήγαν όλα αυτά τα μεγαλειώδη; Και γιατί ξέμεινα, ο άμοιρος πολίτης, με ένα φόρο και μια μεζούρα να μετράω τετραγωνικά; 

Πολύ μου αρέσει όταν γελοιοποιούμαστε κατ' αυτόν τον τρόπο. Η γελοία επικαιρότητα του χθες είναι η επικαιρότητα του γελοίου του αύριο. Τις λατρεύω κυριολεκτικά αυτές τις στιγμές και τα τελευταία χρόνια ζω την απίθανη ευκαιρία της σύντμησης του χρόνου, που αναγκαστικά μεσολαβεί! Οφείλω όμως να αναφέρω ότι την πρωτοκαθεδρία ακόμη κρατάει το "λεφτά υπάρχουν" που μέσα σε ολίγους μήνες μετετράπη σε "ό,τι έχετε ευχαρίστηση". Οργασμός!

Πάμε και στο ΣΚΑΙ. Χάριν ευσυνοψίας, παραλείπω σχολιάκια που οφείλω προς την εν λόγω σκάφη και τις βλέψεις της να βάλει μπουγάδα και στον δικό μου εγκέφαλο, και συνεχίζω με το "φλέγον" ζήτημα των κλειστών επαγγελμάτων. Ελλείψει επαρκών γνώσεων για τα λοιπά κλειστά επαγγέλματα, θα περιοριστώ και θα ασχοληθώ με το επάγγελμα του δικηγόρου. 

Χρόνια προσπαθώ να καταλάβω γιατί είναι κλειστό και πάντα καταλήγω με απορίες. Είναι κλειστό γιατί απαιτείται η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος; Για τους μη γνώστες αναφέρω ότι μετά την επιτυχή ολοκλήρωση της φοίτησης σε Νομική Σχολή, ο φέρελπις νέος εγγράφεται, ως ασκούμενος, σε όποιο Δικηγορικό Σύλλογο επιθυμεί. Η άσκηση είναι υποχρεωτική και αποσκοπεί στην απόκτηση εμπειρίας περί τη νομική διαχείριση υποθέσεων και την παράσταση ενώπιον δικαστηρίων. Για το λόγο αυτό, πέραν της συμπλήρωσης του απαιτούμενου χρόνου (18 μήνες) πρέπει να συμπληρωθεί και ένας αριθμός παραστάσεων σε δικαστήρια (όπου φυσικά ο ασκούμενος δεν παρίσταται μόνος, αλλά συμπαρίσταται - κυριολεκτικά και μεταφορικά - με δικηγόρο). Πρακτικά, η άσκηση είναι η περίοδος που οι περισσότεροι δουλεύουν όσες ώρες επιθυμεί ο εργοδότης τους, με όποια αμοιβή ο τελευταίος επιθυμεί και οι αρμοδιότητες περιλαμβάνουν, εκτός από το καθημερινό τρέξιμο σε δικαστήρια για τη διεκπεραίωση των γραφειοκρατικής φύσεως εργασιών, την παρασκευή καφέ και το σερβίρισμα του, την παραλαβή των ρούχων από το καθαριστήριο, το πλύσιμο των πιάτων πριν την αποχώρηση από την εργασία και άλλες τέτοιες εξόχως μεστές δικηγορικής εμπειρίας εργασίες.  Ειρήσθω εν παρόδω ότι ο Δικηγορικός Σύλλογος έβγαλε κάποια στιγμή μια απόφαση, με την οποία καθόριζε το ελάχιστο ποσό αμοιβής του ασκούμενου (καθώς και του συνεργάτη - βλ. δουλοπάροικου - δικηγόρου, ήτοι αυτού που δουλεύει έναντι σταθερής αμοιβής - ήτοι αδήλωτης πάγιας αντιμισθίας προκειμένου ο εργοδότης να μην επιβαρύνεται με μέρος των ασφαλιστικών εισφορών). Η απόφαση όμως αυτή, τελικά ήταν ευχή/παρότρυνση/ενθάρρυνση προς τα μέλη και όχι δεσμευτική  για αυτά. Με την ολοκλήρωση του χρόνου ασκήσεως και του απαιτούμενου αριθμού συμπαραστάσεων, ο ασκούμενος δικαιούται να συμμετάσχει στις εξετάσεις για την απόκτηση της άδειας ασκήσεως επαγγέλματος. Ανάλογα με την επίδοση του σε αυτές (πρέπει να πιάσει τη βάση του 5), οι οποίες προφανώς αποσκοπούν να ελέγξουν αν κατέχει τις στοιχειώδεις γνώσεις, θα κριθεί εάν θα λάβει την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Το επίπεδο των εξετάσεων είναι τέτοιο, που για να καταφέρεις να κοπείς πρέπει να προσπαθήσεις και μάλιστα σκληρά, καθόσον ακόμη θυμάμαι ότι τότε που τις έδωσα εγώ, στο εμπορικό δίκαιο, οι επιτηρητές, κατόπιν επίμονων και φορτικών πιέσεων κάποιων εκ των διαγωνιζομένων, υπαγόρευσαν τις απαντήσεις σε θέματα που θα μπορούσε να απαντήσει και ο μύκητας που φιλοξονώ στο ψυγείο μου, σε ένα ταπεράκι όπου ξέμεινε λίγη φέτα. 

Φαντάζομαι ότι κανείς δεν υποστηρίζει τη δυνατότητα μη απόφοιτος νομικής σχολής να επιτρέπεται να ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου. Συνεπώς, ένας ελάχιστος έλεγχος των τυπικών προσόντων θα είναι πάντα απαραίτητος. Κατά την ταπεινή άποψη μου πάντως, θα έπρεπε να υπάρχει και ένας αυστηρός ουσιαστικός έλεγχος  των πραγματικών προσόντων του υποψηφίου δικηγόρου, μέσα από τη διαδικασία σοβαρών εξετάσεων, όπως άλλωστε γίνεται σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες (και με ιδιαίτερη αυστηρότητα στην Αγγλία, ιδίως σε ό,τι αφορά τους δικηγόρος με δικαίωμα παράστασης ενώπιον δικαστηρίων), αλλά και στο λίκνο του καπιταλισμού, τις ΗΠΑ. Δεν πρέπει όμως να συνεχίσουμε να κοροϊδεύουμε αλλήλους και τους υπόλοιπους ότι δήθεν τάχα είναι εξετάσεις αυτές που διενεργούν οι κατά τόπους δικηγορικοί σύλλογοι, οπότε αν θέλετε τη γνώμη μου, ας καταργηθούν κιόλας, αν τελικά κριθεί ότι ο ουσιαστικός έλεγχος των προσόντων των υποψηφίων δεν είναι απαραίτητος. 

Πάμε λοιπόν στην επόμενη απορία. Μήπως είναι οι ελάχιστες αμοιβές που καθιστούν το επάγγελμα του δικηγόρου κλειστό; Αλλά τι είναι οι ελάχιστες αμοιβές; Οι ελάχιστες αμοιβές που σήμερα υπάρχουν και εφαρμόζονται είναι αυτές που συνδέονται με την παράσταση δικηγόρου ενώπιον δικαστηρίου ή κατά την κατάρτιση και υπογραφή συμβολαίου. Ο Κώδικας  περί Δικηγόρων αναφέρει ελάχιστες αμοιβές και σε άλλες περιπτώσεις, αλλά προκειμένου να καταστεί προφανής ο βαθμός χρήσης τους, αναφέρω μόνο ότι είναι ακόμη εκπεφρασμένες σε ... μεταλλικές δραχμές! Πάμε λοιπόν στις "ζωντανές" ελάχιστες αμοιβές, αφήνοντας τα λείψανα στη λειψανοθήκη τους. Οι ελάχιστες αυτές αμοιβές αποτυπώνονται στο λεγόμενο γραμμάτιο προείσπραξης δικηγορικής αμοιβής, που εκδίδεται σε τετραπλότυπο από τον οικείο Δικηγορικό Σύλλογο για την παράσταση στο δικαστήριο ή σε συμβόλαιο. Η προσκομιδή δύο στελεχών εκ του τετραπλοτύπου στο δικαστήριο ή στο συμβολαιογράφο επιτρέπει τη συμμετοχή του δικηγόρου στην διαδικασία. Οι ελάχιστες αμοιβές υπολείπονται ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ των πραγματικών αμοιβών που λαμβάνει οποιοσδήποτε δικηγόρος και για το λόγο αυτό πολύ δύσκολα μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι εξασφαλίζουν ένα δίχτυ ασφαλείας στις αμοιβές των δικηγόρων. Από την άλλη πλευρά όμως, κατά την έκδοση του γραμματίου, καταβάλλεται ο αναλογών φόρος και κρατήσεις υπέρ ασφαλιστικών ταμείων (οι οποίες, σημειώνεται, ότι δεν συμψηφίζονται με το ποσό που οφείλει κάθε δικηγόρος ως ασφαλιστικές εισφορές ετησίως). Όταν θεσπίστηκε η υποχρεωτική έκδοση γραμματίου προείσπραξης δικηγορικής αμοιβής, βάσει ελαχίστων προβλεπόμενων αμοιβών, κυριότερος λόγος, που πανηγυρικά διακηρύσσονταν σε όλους τους τόνους, ήταν η πάταξη της φοροδιαφυγής με την (προ)είσπραξη φόρου από το κράτος. και τον "εξαναγκασμό" των δικηγόρων να εκδίδουν απόδειξη, τουλάχιστον στις περιπτώσεις που είχε εκδοθεί γραμμάτιο προείσπραξης δικηγορικής αμοιβής. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, δεδομένης της χαμηλότατης αξίας της αμοιβής είναι δύσκολο έως αστείο να υποστηριχθεί ότι με τον τρόπο αυτό νοθεύεται ο ανταγωνισμός και ότι προστατεύεται συντεχνιακά το εν λόγω επάγγελμα. Ενδεικτικά, αναφέρω ότι για την παράσταση δικηγόρου ενώπιον τριμελούς πλημμελειοδικείου για την υπεράσπιση του κατηγορούμενου, η ελάχιστη προβλεπόμενη αμοιβή ανέρχεται στο ποσό των 214 ευρώ. 

Μέχρι τώρα φαίνεται ότι η απαιτούμενη άδεια ασκήσεως επαγγέλματος και οι ελάχιστες αμοιβές δεν μοιάζουν να "κλείνουν" και πολύ το επάγγελμα. Ας δούμε όμως και τους γεωγραφικούς περιορισμούς. Σύμφωνα με τον Κώδικα περί Δικηγόρων, ο δικηγόρος μπορεί να παρίσταται ενώπιον των δικαστηρίων της περιφέρειας του πρωτοδικείου στην έδρα του οποίου βρίσκεται ο Δικηγορικός Σύλλογος που είναι εγγεγραμμένος. Αυτό όμως περιορίζεται στα αστικά και διοικητικά δικαστήρια. Για τα ποινικά δικαστήρια δεν υπάρχει τέτοιος περιορισμός. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι ο δικηγόρος Αθηνών δεν μπορεί να δικάσει μια εργατική διαφορά  ή να κάνει συμβόλαιο στη Λάρισα  και το αντίστροφο, αλλά μπορεί να παρασταθεί ενώπιον οποιουδήποτε βαθμού ποινικού δικαστηρίου, οπουδήποτε στην επικράτεια. Για να μπορέσει λοιπόν να εμφανιστεί στο δικαστήριο της Λάρισας ,υπό την ιδιότητα του δικηγόρου, ο αθηναίος πρέπει να συνοδεύεται από δικηγόρο εγγεγραμμένο στο Δικηγορικό Σύλλογο Λάρισας, και ο λαρισαίος αμείβεται κανονικά, αν έχει συμμετάσχει στην προετοιμασία της δίκης, ή με την ελάχιστη αμοιβή συνήθως, αν η συμμετοχή του περιορίζεται στην εμφάνιση του στο δικαστήριο για να νομιμοποιήσει τον αθηναίο. Δεν χρειάζεται, φαντάζομαι, να αναφέρω ποιους πλήττει περισσότερο η άρση των γεωγραφικών περιορισμών. Αντίθετα, όμως ωφελεί μόνο εκείνους τους δικηγόρους ή τα δικηγορικά γραφεία που συγκεντρώνουν μεγάλο αριθμό υποθέσεων ανά την επικράτεια. Πλην των πληττομένων και των ωφελουμένων, για τους υπόλοιπους η ύπαρξη ή η άρση των γεωγραφικών περιορισμών παραμένει αδιάφορη. Υποθέτω ότι το ίδιο αδιάφορη είναι και για τους πολίτες, στο μέτρο που αυτός που έχει μια υπόθεση στη Λάρισα είναι μάλλον απίθανο να θελήσει να πληρώσει τα έξοδα σε έναν αθηναίο δικηγόρο για να τη δικάσει, εκτός κι αν συντρέχουν ειδικοί λόγοι.

Τέλος, για την πληρότητα να αναφέρω ότι οποιοσδήποτε είναι εγγεγραμμένος σε δικηγορικό σύλλογο κράτους - μέλους της ΕΕ, έχει δικαίωμα εγγραφής σε ημεδαπό Δικηγορικό Σύλλογο. Για τους υπηκόους τρίτων χωρών, το δικαίωμα εγγραφής παρέχεται μετά πενταετία από την πολιτογράφηση του ως έλληνα υπηκόου.

Μετά από όλα αυτά, εγώ είμαι ακόμη με την απορία γιατί θεωρείται κλειστό το επάγγελμα του δικηγόρου και γίνεται τόση φασαρία. Αν μπορεί κάποιος να με διαφωτίσει, παρακαλώ να το κάνει.

GatheRate

Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

Τι έμαθα σήμερα...

Λόγω κάποιας γενετικής - υποθέτω - βλάβης, προτιμώ σταθερά να μην λέω μαλακίες , για αυτό και δεν έχω πάει μπροστά στη ζωή μου. Αν, λοιπόν, κάποιος περιμένει ευχές για καλή, ευτυχισμένη κλπ κλπ χρονιά, θα συνεχίσει να περιμένει. 

Πάμε τώρα στο θέμα του τίτλου : Σήμερα έμαθα μερικές "συγκλονιστικές" πληροφορίες, τις οποίες επιθυμώ να μοιραστώ μαζί σας, πρώτον - και κυριότερο - διότι είμαι κακός άνθρωπος και θέλω να σας κάνω το νευρικό σας σύστημα κομφετί και δεύτερον διότι θέλω να μοιραστώ τον ενθουσιασμό μου. 

Η πρώτη καταπληκτική ανακάλυψη, έγινε στο Κουτούκι των Αχρήστων, και συγκεκριμένα σε αυτήν την ανάρτηση, όπου ανακάλυψα ποιοι όλοι μαζί τα φάγαμε. Επίσης, ανακάλυψα ποιοι κοπρίτες έχουν διοριστεί στο δημόσιο. Μην μου πείτε, τώρα δεν δίνετε δίκιο στον κο Πάν-καλ(λ)ο;

Επίσης, εδώ έμαθα ότι η κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου είναι δημόσιος υπάλληλος, αλλά, ότι κατά δήλωση της, δεν θα δεχόταν να αμείβεται για τις υπηρεσίες της, για το λόγο αυτό, παίρνει μεν τα χρήματα (μισθό), τα δίνει όμως σε φιλανθρωπίες. Που εκπίπτουν και από το φόρο, συμπληρώνω εγώ, η κακοηθεστάτη!

Στο Μέρος Α και Μέρος Β(ου) του Κβαντοϋπερχορδιακού Νεοταξικού Καζαμία 2011 του αγαπητού Πόλσε, έμαθα το μέλλον, τουλάχιστον για το 2011. Για πιο μαύρη και άραχνη απόδοση του μέλλοντος, ρίξτε μια ματιά και στον Άδη, εδώ. Δράττομαι της ευκαιρίας, πάντως, για να δηλώσω προς αμφότερους τους παραπάνω δύο σφετεριστές εξουσιών και αρμοδιοτήτων, με τη ρητή επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματος μου, ότι η πρόγνωση του μέλλοντος μου ανήκει δικαιωματικά, ως μάγισσα, και ότι οι αναρτήσεις τους είναι αθέμιτος ανταγωνισμός, καθόσον εκείνοι δεν διατρέχουν τον κίνδυνο της πυράς!

Αυτά προς το παρόν.

GatheRate